Aleynayla yasadigim o guzel gunler aklima geldikce kursun yemise donuyodum. Hickirarak agliyodum. Tek dostum, tek dayanağim Furkandı. Ailemden tekmeyi yemistim. Ailemde artik giblemiyodu beni. Ev benim için uyumalık bi yerdi sadece. Furkani aradım daha sonra. Herseyi anlattim. Sagolsun iş güc kostururken cocuk yanıma geldi. Saat 12 olmustu. Furkana herseyi anlattim. Hayatim boyunca hickimsenin yaninda bu kadar aglamamistim. Tek dostum oydu cunku sarildim Furkana. Sıkı sıkı hemde. "Iyi ki varsin güzel kardesim dedim" ağlamaya başladı. Zor gunumde yanimdaydi. O gün eve 4 te gittim Furkanla birlikte yuruduk konustuk. Sakinlesmeme yardimci olmustu. Hatta corbacida corba icmistik birlikte.
Zaman yavas yavas gecti. Aradan 2 hafta gibi bi süre geçmisti ve ben yavastan toparlanmaya baslamistım. Artık gülebiliyodum. Biraz daha iyiydim eskisinden. Okulda Aleynayı görüyodum fakat her gördüğümde anılarim canlaniyodu yeniden. En sonunda bu korkumuda yenmeyi başardım. Kendimi toparlamam 1 ayımı aldı. Daha sonra noldu beyler biliyor musunuz ? 9 ay boyunca çıktığim kız, ilk defa sevdigim kiz, biz cikarken bir baskasini seviyomuş. Cocugun adıda Kaan. Baska bi okuldanmis son sinif. Motoru kullananda Kaanmiş. Bana soguk davrandigi 1 hafta varya ? Bulusalim dedigim her gun bulusamadigimiz gunler. Kaanla birlikteymis. Onu sevmis. Ben sadece bir kuklaymisim. Onun icin sadece bir heves.