Wp dan baktım fotoğrafına.
Fotoğrafa bakmamla evde sevinç çığlıkları atmam arasında saniyeler vardı.
Hemen cevap yazdım.
Konuşmaya başladık, tanıştık.
Cafeye gelecek misin bugün diye sordu.
Çay hazırsa dedim.
Bekliyorum o zaman dedi.
Heyecandan titriyordum.
Cafeye gittim gülümseyerek merhaba dedim.
Merhaba dedi sen sigaranı yak çayları alıp geliyorum ben dedi.
Dediği gibi yaptım elinde iki çayla geldi.
Oturdu karşıma ilk başlarda pek konuşamadım ben sesim titredi falan.
Sonra baktım kırk yıllık tanıyormuş gibi birbirimizi konuşmaya başladık.
Uzun uzun anlatıyordu gözlerime baktıkça içimde bir şeyler tamamlanıyordu.
Çaylarımızı sigaralarımızı içtik.
Saatler geçti.
O saatlerde pek gelen müşteri olmuyordu cafeye.
Zaten bir kaç eleman daha var onlar idare ediyordu ki yavşak patron gelene kadar.
Patron geldi.
Patron gelince çay topluyor gibi yapıp kalktı masadan göz kırparak.
Göz kırpmasından anladım lan böyle yıllardır sevgili gibiydik o an.
Biraz oturduktan sonra bende kalktım , mesajlarıma cevap yaz bekletme beni dedi gülümseyerek.
Çıktım cafeden eve geldim.
Sevinçten kendimi duvarlara vurmak istiyordum.
Yıllar sonra ilk kez bu kadar huzurlu ilk kez bu kadar mutluydum.