Ben birinci sınıfa başladığımda ailemin maddi durumu çok kötüydü babam kumar oynuyodu annemin pgibolojisi tamamen bozuktu. Bulunduğum sınıfın çocukları genelde zengin çocuklarıydı 45 kişilik sınıfta 5-6 kişiyi geçmiyodu fakir dediğimiz kesim. Böyle olunca herkesin beslenme çantası tıka basa dolu oluyodu ben onların gözümün önünde yediklerini ya ayda bir yiyodum ya da hiç... Annem de ekmek almaya zorlanıyoken kekstra alıp koyuyodu çantama çilekli.. Kıyamam hiç birşey gözümüzde kalmasın istiyodu ama elindende gelmiyodu. O paketi başkalarının yediklerini izlerken açıp zoraki yutkunarak yemeyi kimseye anlatamam. Dün yine o kekten aldım paketi açınca burnuma çarpan o kokuyla yine çocuk oldum yine gizlice ağladım kimse duymasın üzülmesin diye. Şu yaşımda hala bunu kimseye anlatamıyorum. Neyse şimdilerde canımız çekince susup oturuyoruz da küçükken başka oluyor hele birde kimseyi üzmemek için susuyorsanız..