Döndüm tekrardan ona doğru. Sonra yine birşey diyemedim amk. Dilim tutuluyordu her baktığımda. Amk nasıl şuan burada okulun bahçesinde olabilirdi? Ee şimdi ne olacaktı? Doğrusu bilmiyordum neyse sorulardan arındırdım kendimi şimdi sırası değildi bunları düşünmenin.

+ hoşgeldin
- hoşgelmiştim ama hoş bulmadım.

(Yuh dıbınakoyayım daha şimdi geldin önce biraz soluklansaydın sokmadan. Altı üstü sevgilim sandım aşkım dedim. Bu kadar abartmana ne gerek vardı. )
Bu lafın üstüne ortam buz gibi olmuştu zaten. Sessizlik bir süre devam etti. Amk tekrar buluşursak ya da dönerse diye kafamda düşündüğüm senaryoların hiç biri böyle değildi. Ben sarılırız, sonra gözlerine bakarak dudaklarında öperim sonsuza kadar mutlu yaşarız diye falan düşünmüştüm. Ama belki ilerde yaşardık harbiden kim bilir?