Kızın içime düşücem neredeyse , Ezgi bir şeyler söylüyor ama hıhı hıhı diyorum anlamadan , ama o anlayacağını anlıyor tabi. Ne konuştuğumu harıtlamıyorum ne aklım ne ayaklarım yere basıyordu zira. Tek hatırladığım zil çaldığında içime oturmuştu. O gün okul çıkışına kadar onu bir daha görmedim fellik fellik aradım ne ezgiyi gördüm ne Ece yi sınıftan çıkmamış olsa gerek. Okul çıkışı eve gidiyorken aman dedim... Yürüyerek gidiyordu ve yanında ezgi vardı koştum ben yine selam dedim ( aklıma sıçayım ama bende az mal değildim)
-nereye böyle ?
Ez- otobüs durağına gidiyoruz
- aa bende öyle size eşlik edebilir miyim ?
Ez- oluur.

Evet panpalar o gün , o senemin sonuna kadar yapmaya devam edeceğim şeyi yapmaya başlamıştım. Kar kış yağmur demeden. Ezgi denen arkadaş otobüse bindi gitti biz Ece ile kaldık başbaşa. Ee sen nereye gideceksin dedi, kızın nereye gideceğini bilmiyordum kırmızı kablo mavi kablo ikilemi aq yanlış yönü söylesem kızla ayrı düşebilirim . Aklımca kafayı çalıştırdım hiiç bana farketmiyor sen ? dedim . Ben şuraya doğru gidicem dedi. Tamam dedim eşlik edeyim , hala nereye kadar gideceğini bilmediğim için ağzımdan ışıklara kadar gidelim bari çıktı . Işıklarda 500mt filan uzaklıkta. Ama panpalar o gün ilk ve son ışıklara bırakmam oldu. Daha sonraki günler direk evin önüne bıraktım.