artık daha fazla sahiplenmem gereken bi sevgilim vardı. ilk olarak yapmam gereken ise nefesle konusmayı bırakmamdı. öylede yaptım. konusmayı olabilidigince az tutuyordum ve günler geçtikce azaltıyordum. bi anda olmaması lazımdı. yoksa aramız bi anda bozulmus gibi gözücekti ve üstüme gelicekte herseyi anlatırım diye korkuyordum. ondan gelen her mesaj beni ilk defaki gibi heyecanlandırırken konusmayı bırakacaktım. bu salaklıkmıydı fedakarlıkmı panpalar.

günler geçtikce daha az konusuyorduk aynı orantıda olarak sevgilimle daha fazla konusmaya basladım. hatta oda bu degisimin farkına vararak bana bunu söyledi. 'sen bu kadar cok yazmazdın bu kadar cabuk cevap vermezdin yoksa benden baska bi sevgilin vardıda ayrıldınmı' dedi gülücüklerle dolu mesajla şakasına tabiki. bende 'yok sende baska sevgilim yoktu ama sevdigim baska birisi vardı ' dedim yine gülücüklerle dolu mesajla. ben yalan söylememiştim ama o şaka yaptıgımı düşünüyordu tabiki.

onunla daha çok konusuyordum dedigim gibi. hatta artık daha fazla zaman geçiriyordum.
garip gelicek ama ben ona daha da fazla alısmaya baslamıstım panpalar. ya kendimi buna alıstırıyordum kendimi avutuyordum yada gerçekten öyle oluyordu. ilişkimiz gün geçtikce güzel bi hal almaya basladı...

nefesden uzaklasmak bana iyi gelmişti. ben kendime işgence yapıyormusum... böyle düşünüyordum...

panpalar şukularımız çok az bu yüzden fazla ilgi çekmiyor olabilir bu kadar ugrasıyorum yazıyorum bi şukuyu çok görmeyin bu panpanıza

devam...