beyler ben ilk okuldayken maddi durumumuz kötüydü. o zamanlar nadiren harçlık alırdım aldığım parada bişey değil öyle anca bi ufak cips alırsın. işte neyse arada bir çikolata cips alırdım. beyler yalansız söylüyorum inanmayan inanmasın 2 ısırıklık çikolata aldıysam çeyrek ısırık atar kalanını abime zütürmek için saklar cebime koyardım. vicdanım el vermezdi. ve kimsenin önünde birşey yemezdim ki canları çekmesin diye, öyle bi durumdada en az lokmayı kendim yerdim yine çevremdekilerle paylaşırdım.

bunu anlatmamın sebebi şimdi ki nesilin ne kadar ruhsuz olduğunu göstermek için. o zamanda vardı tabi yavşaklar ama şimdiki kadar çok değil. hepiniz benim gibiydiniz zamanında tahmin ediyorum. ama şimdi öyle değil malesef kimsede paylaşma ruhu yok aksine paylaşmamayı geç vicdansız yetişiyorlar. hiç düşünmeden karşısındaki açken karşısında birşey yiyebiliyorlar. gördükçe üzülüyorum anasını satayım.