Ormanın derinlerine doğru ilerliyorlardı. Shears,
göbekli ve kel siyasetçi, kırışık gri takım elbisesinin içinde,
ve onun sırtına bi tüfek doğrultan Dylan.
+"Bunu neden yapıyorsun?"
-"Para" Dylan cevap verdi
+"Bu senin mesleğin mi?"
-"Duruma göre değişi"
+"Bunu yapmak Zorunda değilsin" Dedi Shears, sesi çatallaşıyordu.
-"Biliyorum" Dedi Dylan "Paraya ihtiyacım var"
+"Sadece bırak gideyim, Ne kadar para istiyorsan sana ödeyeceğim"
-"işe yaramaz" Dedi Dylan. "Bana para ödeyen adam buna kızar,
belki beni öldürebilir.Ki bunu yapmasa bile bidahaki sefere paraya
ihtiyacım olduğunda beni kesinlikle işe almaz."
+"Bahsettiğin kişi kim?" Shears sordu.
-"Tanıdığım bir adam"
+"Neden ölmemi istiyor?"
-"çünkü başka bir adam ona bunun için para verdi" Dedi Dylan.
"Ya da onun gibi bişey, bilmiyorum, farketmez"

Ağaçlar gittikçe sıklaşmaya başladı. Günışığı azalıyordu.
ilerledikçe Shears'ın hızı azaldı, Dylan'ın da öyle.
+"Benim bi karım var" Dedi Shears acıklı bir ses tonuyla.
"2 çocuk, annemde alzaymır var. Onlara bakmam gerek"
-"Karın ve çocuklarını zaten biliyordum" Dedi Dylan
"Fakat annenin hasta olması yazık olmuş, yine de bu bir şeyi değiştirmeyecek"
+"Fikrini ne değiştirir söyle bana" Shears yalvardı.
"Tanrım! Lütfen, ne istersen yaparım"
-"Karar çoktan verildi" Dedi Dylan "Seni hala öldürmememin tek sebebi
cesedini kazdığım mezara kadar sürüklemek istememem"
+"LÜTFEN!"

Dylan iç çekti. "Bak, herkes başarısız olacağımı ya da ne bileyim, fikrimi
değiştireceğimi felan düşünüyor. Birilerinin gelip onları kurtaracağını felan.
Filmlerde olduğu gibi... Öyle bir şey olmayacak. Bunu bi çok kez yaptım
her seferinde de kusursuz işledi. Bu filmde süpriz son yok. Sadece son var"

+"Sen pisliğin tekisin!"
-"Biliyorum"
+"Cehenneme git!" Shears bağırdı. Ve birden buz kesildi. Derin bir çukurun
önüne gelmişlerdi. Çukurun yanında büyük bir kum tepesi ve bir kürek vardı.

-"Hepimiz gitmeyecek miyiz?" Dedi Dylan "Dizlerinin üstüne"

Shears ona döndü "gibTiR. GiT."

Dylan'ın yüzünde sakin bir gülümseme oluştu. Tüfeğini ona doğrulttu. Shears eğildi.
Sulu gözlerini sımsıkı kapattı. Birden Dylan'nın telefondan gelen zil sesini duyunca irkildi.
Dylan telefonu açtı.
"Evet?" Dylan cevap verdi. "Hayır... Tabiki eminim... Tamam anladım."
Dylan telefonu kapattı.

-"istediğin gibi cehenneme gidiyorum"
+"NE!?" Shears çığlık attı.
-"Bugün şanslı günün," dedi Dylan. "Görünüşe göre senin eleman seni öldürmekten vazgeçti"
+"Beni... bırakacak mısın?"
-"Henüz değil" Dedi Dylan
"Önce kıçının üstüne oturucaksın ve ben buradan uzaklaşırken 1000 e kadar sayıcaksın.
Ondan sonra gidebilirsin. Anladın mı?
+"Evet!" Dedi Shears "Teşekkür Ederim!"
-"Sakın beni izlediğini görmüyeyim"

Shears çukurun önüne oturdu. Gözyaşları hala yanaklarından süzülüyordu.
"Bir... iki... üç... dört... beş... " Saymaya başladı.
Dylanın adımlarıyla beraber sayıyordu."Altı... yedi... sekiz... dokuz... on.. onb--"

Silahın patlama sesi ağaçlardaki kuşlardı ürküttü.

Dylan mezara yanaştı. Shears'ın vücudu tam uyacak şekilde mezara yuvarlandı.
"Kandırdığım için üzgünüm" Dedi Dylan. Küreğini eline aldı.

"Umutsuzca ölmeni istemedim"