aslinda anlaticagim okadar cok detay varki aklima geldigi kadariyla anlaticam arkadaslar..

okulda cok iyiydim mesela dili cok cabuk ögrenme kaabiliyetim vardir 1 yilda hem almancayi sökmüstüm hemde ingilizceyi cok iyi ögrenmistim sinifin önlerindeydim, yinede ögretmenim istedigim okula gitmeme bi nebze mani olmustu aileme yapamaz basaramaz diyerekten daha önemsiz bi okulda devam etmeme neden oldu ögretmenim ve o zamandan itibaren hayatim sacma sapan bi hal almaya basladi sürekli okulu astim, hic biseye önem vermemeye basladim derslerim cok geriledi ailem benden ümidi kesti ve hicbi sekilde arkamda durmadi tam tersine ben kendi basima biseyler yapmaya calistim onlar ezdikce beni beceriksiz salak diye assagiladikca ben kalkmaya calistim altindan..

öldürülmek bile istendim bikac yalanci fesat ikiyüzlü ergen kizlar tarafindan oda ap ayri bi konu..

bikac arkadas kalmisti cevremde dedim sadece bikac tane kiz ve sürekli degisen bikac erkek.. erken yasta evlenmek istedim hep, zaten evlenmesemde hayatimi falan yasiyamazdim 19 yasindayim ve hala saat 4 den sonra falan disari cikamam 6dan gec eve gelemem falan.. hemde ev islerine cok hakimim evlensem evi gecirebilcegimi düsündügümden evlenme konusu cok yatti aklima herzaman..

yasadigim yere 3-4 saat uzaklikta yasayan birisiyle 2 yil beraber oldum konu evlilige gelince cok farkli insanlar oldugumuzu anlayip bitirmistim. evlenmek istiyodum ama kör kütük sacma sapan bi insanlada degil tabiki!