Korkudan oylece donakaldim. Kadinin çirkinligi kin dolu bakislari ne kadar uzakta da olsa icime isledi. Normal bi insan olma ihtimali oldugunu dusunmuyodm. Her yerde takip ediyodu. O gun suyla abdest almadigim aklima geldi pismanlikla birlikte feci sekilde korku tum bedenime yayildi. Babamin "lan kime diyoruuumm insene oglum asagi in de su lastigi degistirelim" demesiyle irkilerek ciktim dusuncelerden. Aşagi indim gozum hala o evdeydi. Kadin ortalikta yoktu. O anda omzumda soguk bir sey hissederek birden arkami dondum. Ahmet bijon anahtarini omzuma durtup alda su bijonlari sök abi dedi. Lan salak ne korkutuyon adami dedim. Babam yuzumdeki korku ifadesini gorunce ne oldu diye sordu. Bisey yok sonra anlatirim bir an once su lastigi degistirip gidelim burdan dedim.

Lastigi degistirip yola ciktik gozumu dort acmis etrafi seyrederken birden o cirkin yuzu arabanin onunde gordum babam carparak ustunden gecti. Dur!!! diye bagirdim yerimde duramiyodm oturup kalkiyodm korkudan deliye donmustum baba birine carptin dedim. Babam bisey yokmus gibi devam etti. Ne diyosn oglum sacmalama da otur yerine dedi.

O carpma sesi o yuz hepsi gercekti ama sadece ben gormustum. Hayatimda hic bu kadar korkmamistim...

Koye geldik dedemin elini optm oturduk. Ordan burdan muhabbet hic aramiyosn sitemleri filan derken dedeme; dede senle bisey konusmam lazim dedim. Ne konusacagini biliyorum demek zamani geldi ha diye cevap verdi. Ne zamani dede neden bahsediyosn dedim. Bosver simdi aksam konusuruz dedi. Neden bahsettigini anlamadim ama dedemde buyuk bir sirrin gizli oldugunu anlamistim...