ilerlerken düşünüyorum hayatım böylemi geçecek hep hep yalnız mı olucağım yavaş yavaş ilerliyordum arkamdan sesler gelmeye başladı ne olduğunu anlam veremedim yoluma ilerledim arkamdan köpek sesi geldi baktım yok ilk tereddüt ettim hızlı adım atmaya başladım ben her adım attığımda içimde korku hissi artıyordu bir kez daha köpek sesi geldi fakat bu sefer yakındaydı görmemem imkansızdı arkamı döndüm ve direk feneri tuttum o heyecan ve korku ile baktığımda hiç birşey yoktu bu sefer endişelendim ve girdim ara sokağa ilk bir kaç dakka koştum sonra sakin adımlarla ilerledim ve bizim evin yolu gözüküryordu oh cektim sonunda eve geldim kapıyı kilitledim ve bilgisayarın yani dünyama geri dönmek istiyordum ama dedem kasayı saklamıştı ve evde de yoktu evin hertarafına baktım yok yok yok kasa yok sinirden napacağımı bilemiyordum neyse bir kahve yapayım dedim enerjim gelir hem dedem gelene kadarda televizyon izlerim televizyon izlerken uyuya dalmışım ve dedem hala gelmemişti kahvelerde artık işe yaramıyordu uykusuzluğuma karnım acıktı birşeyler yemek için mutfağa girdim yemeğimi yedim balkona çıktım etrafa bakınıyorum dedemin yolunu gözlüyorum neyse bakınırken çöpün yanında bir şey gözüme çarptı hoşt moşt yaptım meğersem kediymiş kedi iki adım attı bana baktı ve öyle bakıyordu içim bir garip oldu "ne bakıyon aq kedisi "dedim ve kedi hala bakıyordu sinirlerim iyice gerildi evde kimsede yoktu içeriye girdim balkonun kapısını kapattım kedi balkona çıktı ve camdan bana bakıyordu ilk herkesin diyeceği şekilde has... dedim içimden kendi kendime "noluyor bu aq kedisi nie böyle yapıyor " dedim sonra belki hayvancağızın karnı acıkmıştır diyip önüne süt koydum...

okuyan ses versin yazacağım hikaye biraz uzun