inci itiraf

Ne savaşları,ne ekonomik krizleri,ne insanların geçim sıkıntılarını, afrikanın açlığını, küresel ısınmayı, kültürel yozlaşmayı, orta doğunun halini düşünmüyorum. Yarın ne yapacağımı düşünmediğim gibi. Elimdeki biradan daha değerli bir şey hissetmiyorum.Ne ara bu kadar soyutladım kendimi? Farkında bile değilim. Cebimdeki bozukluklardan bir malt parası çıkarmaktan başka derdimin olmasını istemiyorum. Korkuyorum çünkü. Tekrar dert çekmekten korkuyorum. Birilerini umursamaktan, umursanmamaktan,tekrar dibe batmaktan korkuyorum.Şuan dipte oluşumun güzel bir tarafı var,bir daha düşemem.Çünkü yerlerdeyim,en aşağıdayım. Benden bir karar vermemi istiyorlar. Kararsız kaldığımda ise bana kızıyorlar.Ben hayatımda yaşadığım hiçbir şeyin sorumlusu olmak istemiyorum. ileride keşke demek istemiyorum. Belki demekten nefret ediyorum. Karar vermekten nefret ettiğim gibi.

Hani şöyle bir tabir vardır "anılara saygısızlık olur".Anılara ne diye saygı duymalıyız? Anıların değeri yoktur. Anılarımız hayal olur gider. Yaşadığınız aşklar, dostluklar,hepsi hayal gibi değiller mi?Hayat ansızdır. Gelir ve geçer, geçtiği gibi de biter.Bu yüzden geçmişe saplanmış olmak insanı hep yorar zaten.Çünkü geçmiş geçmiştir,ve zamanla silinmeye mahkumdur.Ben geçmişe saplanmış gibi hissediyorum. Silinmeye mahkum anıların arasında kaybolmuş gibi... Korkusuzca yaşamanın tadını almıştım gençliğimde.Şimdi onun acısını çekiyorum. itiraf ediyorum,ben hala seviyorum. Barışmadığım için beni suçlama,ben yoruldum.Bir süre dinlenmek istiyorum...