Günler günleri kovaladı. Artık okulun sonuna geliyorduk. Akşam kız arkadaşımla mesajlaşırken tanımadık bir numaradan mesaj gelmişti. Aradım, kim olduğunu merak ettiğim için. Sesinden berat olduğunu anladım.

"Yarın okul çıkışı bekle beni." dedi.

Günler geçtikten sonra kavga etmek istemesi beni şaşırtmıştı. "Tamam." diyemeden kapattı telefonu. Kız arkadaşım ile biraz daha konuşup yattım.

Diğer gün okula gittim. Kız arkadaşım ile yan yanaydık yine elleri saçlarımda geziyor, seni seviyorum diyordu. Gözlerinin içinde kayboluyordum. Daha ötesi yoktu işte. Onun saçlarımla oynaması, gülümsemesi tüm sinirimi stresimi bitiriyordu. Rahatlıyordum.

Çıkışta vedalaştık yine, babam görür diye beni tembihliyor eve bıraktırmıyordu. 1-2 kez bırakmıştım sadece. istisnalar oluyordu. Beratın yanına gittim çıkışta.