O gün evdeydim, kız arkadaşım geldi. Dağılmış haldeydim. "Niye gitmedin okula?" diye sordum. "Sensiz rahat edemem." dedi. Sadece sarıldı. Saçlarımla oynadı. Ellerini saçlarımda hissettiğimde rahatlıyordum sanki, ellerini boynumda gezdirdiği zaman huzur buluyordum.

Kokusuyla kendimden geçiyordum. Anneme olan tüm sevgim aşk olarak bu kıza geçmişti. "Senin her zaman yanında olacağım Sarp." dedi. Sarıldım sıkı sıkı, gözlerim dolmuştu. Ağlamak istemiyorum, aciz gözükmek istemiyordum ama daha fazla da dayanamıyordum.

1-2 damla gözyaşı bıraktım, bana bir şeyler söylüyordu. Sesimden anlaşılmaması için konuşmuyordum. Konuşamıyordum, içime hıçkırıyordum. O gün biraz daha durdu ve gitti. Tüm sinirim, stresim bitmişti.

Dayanacak bir kapı, tutunacak bir dal bulmuştum.