Bi kürt köyü varmış. Bu kürt köyünde eşek gibmeye doyamazlarmış. sabah akşam eşek giberlermiş. bir gün bi kürtle eşeğin çocuk olmuş. alt taraf eşeğe üst taraf kürte benzeyen biçimsiz bişeymiş. adınıda kürşek koymuşlar. neyse gel zaman git zaman kürşek büyümüş.
yari kürt olduğu için canı eşek çekmiş. ama diğer yarisida eşek olduğu için de çok güçlüymüş. Gibtiği eşeği öldürüyormuş. Derken derken eşekler iyice azalmış ve bitmiş. kürtler napariz napariz demişler, bize eşek lazım demişler. Sonra kürtün biri demiş madem bizim eşekleri kürşek öldürdü. Bizde onu gibelim demişler. Tabi herkes gibemiyomuş. köyün zengin kürtleri gibiyomuş. fakir olanlar eşeksizlikten kırılıyormuş. Bi gün olmuş. iki gün olmuş. bi hafta olmuş. aylar derken. Kürtün biri çıka gelmiş. Toplamış kürtleri zenginler, fakirler herkes gelmiş. O kürt ben sizin duruma çare olacak fikri buldum demiş. Herkes merakla bağırmış. "Hele hewal süyle nosil cözirsin bizim dördimizi." diye. sonra biraz sustuktan sonra. "Ulağn ha öşek ha gürt gibin lo birbirinizi." demiş. Böylelikle kürşekte kurtulmuş.
MUTLU SON