başımızda bi büyük bulunsun

Evet arkadaşlar bu ilk entryim olacak size şöyle söyliyeyim ortamda sönük bir tip değilimdir genelde atılgan ve konuşkan bir insanımdır ama genelde bilmiyorum bende oluşan bir hismçdir bu,bi dejavu oluyorum bir ortamda konuşurken tık beynim geriye gidiyor çok farklı düşüncelere bürünüyorum ulan bu huur cocukları acaba ben yokken hakkımda ne diyor acaba çokmu boş yaptım gibisinden gibimsonik düşüncelere giriyorum. Aslında bunun şizofreniye baglandıgını adın gibide iyi biliyorum. Bir insan konuşurken bana bakışından tavrından hakkımdaki düşüncelerini kendi kafamda tartıp karşımdakinede daha iyi davranmaya çalışıyorum. Ama ben ne çirkin nede yakışıklı bir insanım. Şaka şan şaka öküz gibiyim amk gibime değen sakal eğilince yere değen göbek hepsi bende. Biliyorum yaşantım çevremdeki çoğu insanın imerenerek baktığı bir konumda. Şuan değinmek istediğim konu aslında ben ve benim gibilerin az kalmış olması hiç bir zaman kendimle övünmem kendimi laf arasına sıkıştırmam yeri geldimi konuşur yeri gelmedimi susar dinlerim çok bilmişlik yapmam. Sadece şunu merak ediyorum bizim gibi insanlar neden her ortamda sadece 1 tane olur neden biz birbirimizi bulamıyoruz beyler. Ben kafam attığı zaman rakı içip tek kelime etmeden oturacak insan ararken . neden çevrem hep goy goy tayfası. Biri bana bunu açıklasın pls.