beyler anlatmaya devam ediyorum iş güç kusura bakmayın, herşeyi tamamladıktan sonra artık oyuna amatör olarak da olsa başladık takım maçlarına. Tayfa oturmuştu. 5 kişi aile gibi olmuştuk. Biz işin turnuva tarafı ile ilgileniyorduk. Hedeflerimiz büyüktü. Klanda başka dostlarımız da vardı onlar da bizi destekliyordu, antrenmanlara katılarak öğrenmeye çalışıyorlardi. Akşam bilgisayara oturuyorum, sabaha kadar 4-5 yanı oyun oynayıp takim ile,7 gibi evden çıkarak okula gidiyordum. Okulda uyuyordum ve akşam eve gelince aynı şeylere devam ediyordum. Tayfanin hepsi böyleydi. Biz lisede olmamıza rağmen hiç ders çalışmadim ve notlarımda en ufak bi aksama olmadi. Takımda doktor olan bile vardı. O derece aile gibi olmuştuk. Ve bize ilk basit düzeyde de olsa turnuva charti geldi, kâyitlarimizi yaptırıp zamanı gelene kadar antremanlara başladık. Takımda ki herkesin yeri kullandığı silah belliydi. Bir kişi kriss, bir kişi cheytac, 2 kişi aug ve ben p90 kullanıyordum. Turnuva günü geldi çattı. Tabi kimse tanimiyor bizi. Teamspeak da bir odada hakem usulünde toplantı başladı. Kurallar duyuruldu ve takım kaptanları söz alarak konuşma yapıldı. ilk sıra bizdeydu konuşmak için. Kaptan konuştuktan sonra diğer takımlar da bitirdiler. Daha sonra bizi tanımadıklarıni ve şanslarımizin olmadığını söylediler. Bizde hiç bir şey demeyip maçları bekledik. Turnuva sonucunda 3. Olduk. Elde tutulur gözle gorulur ilk başarımızdi. Herkes hayretle bizim takımı konuşur oldu. Ama aslında bu başarımız sadece başlangıçti, ve sonra neler olabileceklerini bilmiyorlardi..