onu kaybettim. indim aşağıda beklemeye başladım. Yok, deli olmak üzereydim. Onu bulmuşken kaybedemezdim, bu düşünce beni çıldırtacaktı. Bir el omuzuma dokundu,

–      işim erken bitti seni burada bekleyeyim dedim, dedi

Eren'di  bu,

–      Ne bu telaş ne oldu? Dedi.

–      Aysell, dedim. O buradaydı.

–      Hangi Aysel? Dedi.

–      Bizim Aysel işte,

–      Hımmm, dedi.

–      Emin misin, bir yanlışın olmasın, dedi.

Çok kızgın bir ifadeyle,

–      Tabi ki eminim, dedim ve bağırarak olanları anlatmaya başladım.

–      Gel canım, şöyle sakin bir yere, sana anlatacaklarım var, dedi.

Yeni Caminin avlusuna zütürdü beni burası çok güzel ve sakin huzur dolu, seninle burada konuşalım dedi.

Bense hala ona kızgındım

–      Ne kadar yol geldik bizi bulamaz çok ilerledik, dedim.

–      Eminim o da burada yanımızda, deyince şaşırdım.

–      Ne demek istiyorsun? Dedim.

–      Bak canım Aysel'i geçen yıl bu zamanlar trafik kazasında kaybettik. Dedi.