Allah kelâmı küllî olarak ele alınmalı lâkin şahsımca, Kuran-ı Kerim'in en etkileyici sûresidir. Yaşadığımız asra ayine hükmündedir. Mal, mülk ve şahıslara kulluk; makam enâniyeti, dünya endişesi, ahireti zerre kadar ciddiye almama, ciddiye alsa da, camiye giden insanların dahi gafletle yaşaması, camiye giden uzun saçlı bir gence ne bu saç oğlum diyebilme, ya da namazda eğer doksan derece eğilmezsen rükuda olmaz bu diye onu uyarma, kendi hatalarını görememe... vesaire... El çıkar aya, müslüman âlemi kalır yaya. Halbuki biz islâmın özünü yaşayamadığımız için geriyiz ya, bunu da göremiyecek kadar basitiz, millet olarak, ümmet olarak... Böyle bir cehâletle dua edelim de başımıza taş yağmıyor!!!