ben daha küçükken,bir kurban bayramı sülalecek köyde toplandık. dayılar teyzeler dedeler falan. kafkas göçmeni olduğumuzdan ağır ataerkil ortam var caponlar gibiyiz. neyse sabah namazı kılındı. bahçeye kurbanları çıkardık bıçakları biledik.ilk kurbanı babam kesecek. beni büyüklere kanıtlamaya çalışıyor tabi. çağırıldık kardeşimle beraber. kardeşim benden iki yaş küçük ağlak bir kız,kan görmeye de dayanamıyor.onu 6-7 metre ötede bıraktım gittim hayvanın başına çömeldim.tut dediler ayağından korka korka tek ayağının üstüne abandım. hafiften de oturuyorum sıkıntı çıkmasın diye tekbir allahuekber boğazını yarıya kadar kestiler lan nasıl kıpraşıyor. neyse bir leğen getirdiler kanı akıtmak için.bir tane de kuzenim var o an yanımda bin bin gülüyor. göz göze geldik bunla çırpınırdı karadeniz söylemeye başladı bu kahkaha attım amk kalktım hayvanın üstünden nasılsa ölmüştür diye.o an olan oldu. hayvandan küçük bir çifte yedim. babam can havliyle beni kucağına aldı.o öldü sandığım hayvan kegib boğazından kanlar fışkıra fışkıra ayağa kalktı. kardeşimin üstüne koşuyor kız dondu kaldı öyle amk ben direk ağlamaya başladım.20 kişi abandılar hayvana zor yatırdılar.ben sağlam dayak yedim. kardeşimede bir daha bütün ete bakamadı. kıyma yiyoruz paso amk. buna da şükür.