Çaresizlik içinde yatağa oturdum, dedim bari eve gideyim, anam uyanirda göremez merak eder. Esyalarimi topladım, TV yi kapattim çıktım. Aşağı indim yürek tüpürtüsü bitmiyo ki, korku fena illet. Resepsiyon da ki çocuğa anahtarı verdim, vakur bi ifadeyle, ulan kirk yılda bi çapkınlık yapalım dedik, gelene bak dedim. Güya evli, paralı, seçici erkek numarası yapiom. Çocuk birşey diyemedi, bi şaşırdı, neyse dedim otoparka başka çıkış var mı? Su kapıdan geçebilirsiniz dedi, ana giriş harici. Ana girişten cikmiyom ki, belki orda beni bekliyolardir bi yerde diye :( neyse çıktım oradan otoparkı bi kolacan ettim, belli olmaz orada olabilirler, bela oldu ipneler, nerden sardilarsa bana. Bi kabahatim de yok ki. iç sesimi gibeyim. Hemen bindim arabama, kenar mahalleme sürdüm.