Cevap veremedim. En azından vermediğimi hatırlıyorum. Sadece kekeliyordum. O da beni dinliyordu. Adamın gözlerinin dolduğunu, kalbinin sıkıştığını hissediyordum. Boğazım düğümlenmişti. Nefes aldığımı hissetmiyordum. Kulağımda kulaklık vardı ama kulağımı da kaybetmiştim sanki. Mutlak bir sessizlik vardı sadece. Gözlerimi bile kaybetmiştim. Ellerimi, ayaklarımı, zihnimi... Kaç dakika baygın kaldığım hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Uyandığımı da hissetmiyordum fakat uyanmalı mıydım ? Karanlığa, sessizliğe gömülsem daha iyi olmaz mıydı ? Kendimi ilk kez hissettiğim anda bizim şarkımız çalıyordu. "Helal Olsun"