Neyse indik karakola girdik. Komiser konuşuyordu bizle ama ben onu düşünmüyordum. Aklım Melisa’da ve kapıdan az da olsa sesi gelen annemdeydi. Bunu anlayan komiser konuştukça da konuştu. Uzun bir süre konuştuktan sonra dışarı çıktım. Koridorda annem, babam ve bir kaç tane mahalleli vardı. Koşmaya başladım. Yüzlerine bile bakmadan “Ben Melisa’nın yanına gidiyorum akşam gelince anlatırım her şeyi” dedim ve saniyeler içinde sokağa attım kendimi ve hızımı kesmeden de parka doğru koşmaya başladım. Yapacağım açıklamayı kafamda kuruyordum. Parka girdiğim anda kalbim duracak gibi oldu ama Melisa orda yoktu. Aramaya çalışıyordum fakat meşgule atıyordu hep. Evlerine doğru koşmaya başladım.