günler birbirini böyle kovaladı gitti. sanırım ilişkimiz git gide bitiyordu. neden olduğunu bilmiyordum. hala deliler gibi aşıktım. ama onu görünce duygularım gidiyordu. ilk defa böyle anlamsız birşey yaşadım. zaten hayatım boyunca tüm anlamsız şeyleri bu dönemimde yaşadım. 14 şubat yaklaşıyordu. onu bu günde mutlu etmeliydim. buluşacağımıza emindim fakat neler yapacağımızı bilmiyordum. bi gün buluştuk ve 14 şubatın cuma gününe denk geldiği, benim de o gün dershanem olduğu için cumartesi günü kutlayalım diye soru sordum kabul etti. cumartesi günü geldi çattı. çantam yanımda. dershaneden çıkmışım. heyecanlıo heyecanlı ondan mesaj bekliyorum. zaten o gün ders mi girer kafaya. neyse hala bekliyorum mesaj attım nerdesin diye. bugün ben dışarı çıkmayacağım kusura bakma dedi. inanamadım. tekrar aradım aradım kapalıydı. cevap vermedi. yanımda 2 arkadaşımla birlikte yürüyorduk ve internet kafeye gidiceklerini söylediler. benide çağırdılar. o gelmeyeceği için kabul ettim. sonra bana neden buluşmadığımızı sordular. bende çıkamayacağını işi olduğunu söyledim onlara. aralarından biri de yok olum seni kekliyodur dışarı çıkar seninle buluşmak istemiyor diyordur dedi. yine takmadım. çünkü benim sevdiğim insan öyle biri değildi.