Bi süre böyle boş sekil de geçti, her gün aynı boş şeyler, facebook tan açık buldukca konuşma çabalarim gibi. Ve en sonunda numarasını almıştım. Herşey güzel gidiyordu. Uzun sure konuştuk. Hayatımda hiç bir zaman bu kadar mutlu olmamıştim. Ve okulun kapanmasına az kalmıştı. Sevgili olduk. Bu mükemmel bir şeydi. Ama kafamda hep soru işaretleri vardı. Ben ona ilk başta arkadaş gönderdiğimde neden beni geri tepti? Şuan o benden hoşlanıyor mu? Yoksa amacı ne? Seviyorsa ne kadar? Ben onun için ne anlam ifade ediyorum? Surekli kafamı kurcaliyordu.. Okul bitti, müsait oldukça buluşmaya çalışıyorduk. Ben çalıştığım için haftada 1 kere falan bulusabiliyorduk. Hayal gibi günlerdi, yağmurlu bi akşam da soğuk hafif yüzüne vururken sevdiğin ile el ele gezebilmek. Yağmuru ilk defa o gün hissettim. Gerçekten bazı insanlar sadece islaniyormus, bazıları ise hissediyormus. Bu zamana kadar boş yaşadığımi fark ettim. Ve artık yaptığım her hareketten zevk alman gerektiğini düşündüm.