Sabah mutlu ve dinç uyanmıştım uzun zamandır böyle rahat bir uyku çekmemiştim.
o gün canımı tek sıkan şey okul olduğunu düşünuyordum ki elimi yüzümü yıkamak için lavoboya gittiğimde burunumda gördüğüm sivilce tüm hayat enerjimi bitirmişti. Aklımda bu halde nasıl okula giderim sorusu beynimi kemiriyordu
Annem kahvaltiyi hazirlamış benim gelmemi bekliyor ben ise tuvalete ne yapacağımı düşünüyordum. Okula gitmemeyi aklımın ucundan bile geçiremezdim çünkü devamsızlığım 7.5gün olmuştu ve bahanemde içler acisiydi sonuçta dünyada burnunda sivilce çıkan ilk insan ben değildim
Kahvaltiya oturduğumda annem yüzüme bakmaya cesaret edemiyor babam ise gözünü kapatarak çayını yudumluyordu.
elime aldığım zeytinin burnumdaki sivilceyle boyut yarışında kaybedeceği kesindi. Gözlerim. bile bu olaya şaşırmıs olmalı ki televizyona doğru baktıgımda spiker kadını değil burnumdaki sivilceyi odaklıyordu.
Üstümü giyindim ve artık ailemdeki fertlere daha fazla acı vermemek için aşağıya inmiş servisimi bekliyordum.Bir yandan insanların bakışı diğer yandan artan rezil olma korkusuyla servisimin puslu havadaki farlarını gördüm ve besmele çekerek gelen servise bindim