Bir yıl daha geçti ömürden. Evet yine bir doğum günü yine bir yalnızlık matemi. Yalnızım dediğime bakmayın çevremde insan silüetinde varlıklar fazlasıyla var. Ama bana lazım olan şey silüetlerden çok daha fazlası. O kadar da karamsar değil hayatım ailem var mesela. Arada bana kızıp laf saydıran ama ne olursa olsun beni düşünmeye devam eden ailem... Bir de fiziksel olarak yanımda olmasalar da ruhani olarak beynimin derinliklerine yer etmiş "eski dostlarım" ve "eski sevgililerim"... Her biri bana çok şey kattı. Kimi bana delikanlılığı öğretip arkamdan vurdu, kimi hiç ayrılmayacağız diyip 160 karakter bile tutmayan bir mesaj ile hayatımdan çekti gitti... Ya da onlar gittiklerini sanıyorlar. Konuşmayınca, görüşmeyince hayatımdan çıktıklarını sanıyorlar keşke öyle olsa... Son nefesime kadar hepsi beynimin içinde yaşıyor olacaklar. Ben hiç bir zaman vefasız olmadım olamadım. Tamam bencil davrandığım olmuştur ama vefasız olmadım. Ard niyetle bakmadım, bilerek kalp kırmadım, kimseyi yarı yolda bırakmadım... Peki şimdi geldiğimiz nokta; elimde bir sigara dışarı -5 derece saat 1.39 yalnızım. Kalabalıklar içinde, duyguların en derininde yalnızım... insan yokluğu değil sevgi ekgibliğinden yalnızım... Şu dünyada tek istediğim şey ailem dışında tek bir insana sorgusuz sualsiz güvenebilmek ama... Yalnızım !