Arkadaşımın sesini duymamla ağlayacak kadar duygulanmam bir oldu. Eren dedim, “kurtar beni kardeşim, kurtar beni ölüyorum.” Koluma girip yatağına yatırdıktan sonra:

-Gözünü aç. Aç lan şu gözünü! Ananı gibeyim senin ya...

O an gerçekten kör olduğumu düşündüm. Gözlerimi açtım, hiçbir şey göremiyordum. Hüngür hüngür ağlıyordum dıbına koyim. Eren geldi. Yüzümü ıslak bir bezle sildi, ağzıma iki tane küp şeker verip, ensemin altına biraz buz koydu ve:

-Bak normalde hastaneye zütürmemiz lazım seni. Ne tak yedin bilmiyorum ama böyle bir şey görmedim ben.

-Oğlum kör olmadım değil mi ben? Kör olmadım değil mi Eren?

-Lan ne körü yarram? hauahuaha... LSD almışın galiba. Nerden buldun, nasıl buldun konuşucaz daha sonra. Çık şu tripten bir kaç saate kendine gelirsin, dedi ve kulağıma bir kulaklık taktı:

-Bak bir saat gözlerin açık şunu dinliyorsun, sonra hayatın boyunca yaşamadığın bir kafa yaşayacaksın. Taksiye de otuzaltı lira para verdim zaten, anandan alacağım onu.

Bu huur çocuğu ne zaman bad tribe girsem çıkarmıştır beni. ilk bonzai içtiğimde de, ilk şeker attığımda da yanımdaydı. Gerçi zaten o denetmişti ikisini de... Kötü arkadaş mı, iyi mi bilmem. Ama kral adamdı.