eçen hafta yine kötü tartıştılar. herkesin sinirleri gerildi. müdür de ikisine ceza olarak mesai verdi. birikmiş işleri bitirmek üzere ikisi de mesaiye kalacaktı hep. geçen 2 gün ailevi sebeplerden dolayı sevgilime sürpriz yapıp işten almak istedimse de ailevi sebeplerden dolayı yapamadım. ama bugün işe gittim. şubenin anahtarı çok az kişide vardır. biri de bende. sürpriz olsun diye haber vermedim. elimde çiçek ve çalışan iki huysuza çikolata alıp, yanında kırmızı şarapla şubeden sessizce içeri girdim. üst kata doğru merdivenleri çıkarken önce kavga ediyorlar sandım. bir an elemanın sevgilime zarar verdiğini düşündüm. kan beynime sıçradı. sinirden titredim. daha hızlı çıkarken merdivenleri o andan sonra, seslerin kavga sesi olmayabileceğini anladığım anda o sinirden titreme kendini hüzün uçurumunun kenarında intiharı bekleyen bir berduş suskunluğuna büründü. içimden "hayır" diye sessiz dualar ettim. merdivenlerin sonuna doğru seviştiklerini anladım ama bir şey beni yanıltsın, mucizevi bir şekilde saçmalamış olmama sevineyim istedim. son adımı atmadan önce durdum. sonra gücümü toplayıp son bir nefes alarak oldukları yöne yöneldim.