Ortaokul ve lise dönemin de basketbol la aram iyiydi hep, 1 yıl kadar nacizane profosyonel bir spor hayatım da olmuştu, bunu üniversiteye taşımak istiyordum.

Okulun başlamasına 3-4 gün kalmıştı, her gün yaptığımız şey aynıydı erdinçle sabah kalkar biraz sağda solda takılır öğleden sonra basketbol oynardık. Bu geçen zamanda yeni insanlarlada tanışıyordum kâh 1 gün sonra bitiyordu tanışıklık kâh hâla sürüyordu. Kimi ne düşündüğünü ne istediğini kestirmek zor du ama bildiğim bir şey varsa da oda herkesin birbirine ihtiyacı olduğuydu.

Benimse sadece hedeflerim vardı...

Yalnız olmayı seviyordum hiç değilse dost kazığı yemezdim o zaman hiç değilse üzemezdi kimse beni değerli bir şeydi aslında yalnız kalmayı sorun etmemek

Günler birbirini kovaladı ve artık yarın okulum vardı heyecanlıydım kim heyecanlanmaz ki düşünsene herkes farklı yerden gelmiş kimse kimseyi neredeyse tanımıyor, yeni bir hayatın temeli burada atılabilir di

Peki ben atabilecek miydim gerçekten?

Yoksa derme çatma yaptığım inşayı yerle bir mi edecektim...