Hızlı hızlı düşündüm. Zamanım daralıyordu bu yüzden çok hızlı davranmalıydım. Motoru olduğum yere bırakmıştım. Cep telefonuna "Oyun başlasın" diye not yazıp onuda motorun koltuğunun altına koydum. Takılardan birini de hemen telefonun yanına koydum. Ekmek kırıntısı bırakır gibi bu takılarla iz bırakıp onları yanıltabilirdim. Henüz fotoğraflarım televizyonlara düşmeden önce cebimdeki 50 lirayı iyi değerlendirmem gerekiyordu. Önceliğim kılık değiştirmekti. Aksi taktirde var olan paramı da harcayamazdım. 10 dakika yürüdükten sonra ara mahallede vasat bir berbere girdim ve saçları 3 numaraya vurdurdum ve saçlarımı yıkattım. Bunun için berbere 10 lira verdim. Böyle vasat bir berber için fazla paraydı ama pazarlık edecek durumda değildim. Marketler de kamera vardı, güvenli değildi. işportacılardan güneş gözlüğü ve şapka edindim. Bunlar size çok klişe gelebilir ama yolda yürürken milletin size "Aaa bugün televizyonun gösterdiği katil lan bu" demesini engellemek için gayet basit araçlardı. Çakma güneş gözlüğü için 10 lira, şapka içinde 5 lira vermiştim. Yani paramın yarısını harcamıştım. Ben bunları yaptığımda gece olmuştu iyice. Özellikle kameraların olmadığı sokakları ve mekanları tercih ediyordum. Sürekli paranoyak gibi gözlerim kamera noktalarını arıyordu. Artık o kadar ustalaşmıştım ki yarım saniye baktığım bir mekanda kaç kamera olduğunu anlayabiliyordum. Bu geceyi bir yerde geçirmeliydim çünkü diğer gecelerin en iyisi bu gece gibi olacaktı.