her gün yeni fotolar yeni gülücekler beni içten içe bitirmeye basladı her gün üzgün mutsuz ve hayalsiz bi şekilde mahallede ve okulda dolasmaya basladım sigaraya baslamayı bile düşünmüştüm ama sonradan vazgectim çareyi alkolde buldum ama alkolu tek içmeye zütüm yemediği için mahalleden arkadaşlarımal içiyordum hepsinin bir derdi vardı ortam oldumu herkes birbirini dinler hüzünlenirdi 1-2 hafta kadar böyle depresif modda takıldım.
bu sıralarda ezgiyi wp haric heryerden engellemiştim hergece wpye girer hüzünlenirdim


2010 yılında bizim evin karsındaki evler yıkılmıs yerine 6 katlı lüks daireler yapılmıstı ama bazıları bostu işte 2014 yazında stajdan dönerken bizim evin karsısında ezginin annesiyle karsılastım

Annesi - merhaba göktürk nasılsın evladım annen baban nasıl
BEN - babam sizlere ömür neşe teyzecim
Annesi - başınız sağolsun oğlum hiç haberimiz yoktu

falan böyle muhabbet biraz devam etti sonra ben konuyu değiştirmek için

BEN - akraba ziyaretine falanmı geldiniz buralara
Annesi - yok evladım buraya taşınıyoruzda hafif hafif esyaları tasıyalım dedik
BEN - aaa hayırlı olsun nese teyzecim demek komsu oluyoruz dedim gülerek
Annesi - aaaa öylemi oluyor siz nerde oturuyorsunuz evladım

elimle bizim evin acık penceresini gösterdim oda gösterdi daireyi gösterdi resmen aramızda sadece 1 sokak vardı.

bi kapı acılma sesi duydum anne bab... gelen ezgiydi beni görünce ne oldu anlamadım lafını yarım kesti yanıma geldi naber falan dedi annesi ona artık komsu olduğumuzu falan söyledi ardından vedalasıp ayrıldık