Son aylara doğru çoğu günümüz hastanede geçiyordu. Sancı geliyordu ama bebek gelmiyordu henüz. Neyse beyler sonunda o mutlu gün gelmişti. Sinem'in göbeği burnundaydı. Gece Sinem'le televizyon izlerken birden bire sancı geldi. Matador bu sefer geliyor bu sancı çok daha kötü demişti.Ne yapacağımı bilemez bir haldeydim. Direk aşağı indik. Motorla gitmek olmazdı bu yüzden bir komşunun arabasını ödünç aldım direk. Filmlerden öğrendiğim kadarıyla Sinem hızlı hızlı nefes al falan diyordum. Araba ehliyetim yoktu ama Allah'a emanet gidiyordum. Babam öğretmişti polis çıkmadığı sürece sen orun yoktu. Hastaneye vardığımızda ellerim titriyor çok heyecanlıydım ama bir o kadarda mutluydum. Prensesimizle tanışma vaktimiz gelmişti sonunda. Arabadan iner inmez hemen Sinem'i alıp yavaşça hastaneye yürümeye başladık. Zaten sedye getirmişlerdi bizi görünce. Doktor kaç aylık diye sordu unutmuştum heyecandan. Sanırım 9 aylık dedim direk. Doğumhaneyi hazırlayın falan diyordu doktor diğerlerine. Bu seferkinde sancıyla beraber Ada'mızda geliyordu. Sinem'le beraber girdim doğumhaneye. Sürekli el ele tutuşuyorduk. Elimi çok sert sıkıyordu ama sorun değildi. Uzun bekleyişten sonra tiz bir ağlama sesi geldi. Canım kızımız, prensesimiz sonunda doğmuştu.