Erkan diye bahsedeceğim kişi sohbeti anlttığım kişidir. Aldırmayın. Hikaye uzun olacak özeti yok. Şimdiden üşenen okumasın.

Erkancığım. Ben şuan istanbulda bir şirkette danışman-güvenlik arası çalışmaktayım. Bu işten evvel sofi değildim. Bu işle nasip oldu. Burdan evvel kanal D de çalışıyordum. 7 8 ay karın tokluğuna çalıştım. Para yada maaş bağlamadılar. Öğrenme açısından iyiydi ama ben sigara içiyorum. Beni kurtaran tek yanı servisiydi. Ben o ara çok parasızlık çektim. Zaten sürekli çalışıyoruz. Mesela cuma günleri montaj yapardık. Ben 7 8 ay cuma namazına gittiğimi bilmem. Sen namazımda huşu yok diyorsun. Ben cuma bile kılmazdım diyorum. insanlara kötülük yapmazdım. Merhamet duygusu master yapmış bende. Neyse. Erkan öyle bir noktaya geldim ki cepte para yok boşa kürek sallıyorum. Evden desteği kestiler çıkmama yakın zamanda. Ben eve gidiyorum yolda bi başladım ağlamaya. Ama öyle böyle dolu değilim. Evdekiler sürekli çık çık diyor işten. Bende rtv okumuşum umut fakirin ekmeği gibi bekliyorum. işe alırlar mı acaba diye. işte ben ağla ağla bi hal oldum. O çaresizlik hissi. O ikilem arasında kalmak çok kötüdür. En sonunda gittim prodiksiyon şefine söyledim. Dedim alım yapın. Dedi adam alım yapamam. Dedim ben çıkıyorum. Dedim çıktım. Neyse b az biraz boşta kaldım direk bu iş çıktı. Bende bu işe başlamamak için elimden geleni yapıyorum. Evde savaş veriyorum. Lan okudum o kdar banane güvenlik işinden filan diye. Şuan mesela ayın 15 günü çalışıyorum. 15 gün izinliyim. Maaşımda 2200 2300 civarı. Aslında çok güzel iş ama o zamanlar bana çok ağır geldi. Neyse ben anne baba baskısı ile başladım bu işe.

Devamı rezden sonra.