beyler bu da benim hayat hikayem

üniversite 1 bittiğinde yani yaz geldiğinde o da gelmişti. o ne zaman benim yanıma gelse, sevgilisiyle küsüyordu. ya da sevgilisiyle küstüğünde benim yanıma geliyordu. umrumda değildi, bağımlılığım karşımda dursun yeterdi. konuşalım, kokusunu alayım, dokunayım ve göreyim yeterdi.

üniversitede milyonlarca kız vardı. ama dediğim gibi onun dışında hiçbir şeye bir his besleyemiyordum. hiçbiri gibimde değildi yani.

aşkım yeniden büyüyordu ki yaz bitti ve o istanbula geri döndü.

üniversite 2 de bittiğinde bu yeniden geri döndü yazın. sevgilisinden komple ayrılmıştı ancak başka bir huur cocuguyla çıkıyordu. yaz bitmeden ondan da ayrılmıştı. aşkım alev alevdi adeta, artık onun yanında olmak için her şeyimi verirdim. ancak izmir olmazdı.

ve bu yüzden üniversite 2 sonunda okulu bırakıp öss'den istanbula gitme kararı aldım. hem istanbulda onu daha çok görecektim hem de "daşı dopraa aldın" olan istanbulda izmir'den daha fazla iş bulabilme imkanım vardı. zengin olup onunla olmalıydım, biliyorum ki eğer yeterince cesur olabilirsem ilerde bir gün beraber olabilirdik. işte bu yüzden hayatımın en büyük riskini almıştım.

okulu bırakıp başka bir okula başlamak, istanbul gibi bir cehennemde cebinde bir kuruş para olmadan okumak bir insanın alabileceği en büyük riskti heralde. ve ben artık onu almıştım. ya hayatım gibilecekti ya da yıllar önce yapamadığım cesareti bu sefer yaparak hayatımı geri kazanacaktım.

the end.

içimi boşalttım sağolun gençler. siz siz olun aşık, takıntılı ve şizofren olmayın.