Devam
incir ağacını bi gördüm, dedim aha yannanı yedik aq. Şuanda bu satırları yazarken bile heryer çatırdıyor ama gibimde değil panpalar. Camdan içeri bişey girecek sanıyorum aq. Neyse. Panpa işedim adidas eşofmanı çektim yukarı yürüyücez yolun sol tarafında yoldan alçak kalan bi boşluk var. Boşluk en fazla yarım metre. Bi metre yok. Panpa ordan ayak sesi geliyor. Ama kösele ayakkabı gibi çat çat. Biri yürüyor aq. Yanımda arkadaşım beti benzi attı aq. Dinliyoruz. Yine ayakkabı sesi geliyor ama gelen yeri göremiyoruz. Dedim yaklaşayım. Yaklaştım biraz. Panpa ses yükseldi benim arkadaş bayır yukarı koştu kaçtı gitti aq. Bende arkasından topuk. O zamanlar ne namaz var ne niyaz panpalar. Şimdi olsa uçan tekmeyle atlardım o boşluğa ama o zaman bu özgüven ve korkusuzluk yok. Neyse biz bi 5 dk köpek gibi koştuk. Nefes nefese kaldık. O neydi lan filan anlam veremedik aq. Neyse kısa kesiyorum. Evlerimiz 100 150 metre arayla bizim. Bunun gideceği yer karanlık bu gidemiyor korkuyor aq. Dedim beni gibsen yine seni bırakmam eve kadar. Köpek filanda cirit atıyor onların mahallesinde. Neyse bu başladı yürümeye eve doğru sonra depara kalktı aq. Ben normal sakin sakin geçtim evime. Sonra bunla telefonla konuştuk. Dediki koşarken ağaçların arasında birşey gördüm...

Devamı yorumlarınızdan sonra panpa. ilk hikayem destek olun sizin için çabalıyorum. Ben işedim yarra yedim sizde yemeyin diye.