Arabasını 100 metre kadar geriden izliyordum. Her şeyi düşünmeliydim. Adam beni fark etmese bile 2 gün sonra öldüğünde mobeselerden beni fark edebilirlerdi. Bir süre gittikten sonra bir lokantaya girdi. Anlamamıştım, işe gitmesini bekliyordum fakat daha sabahın köründe lokantaya gitti. Arabasını ayrılmış bir yere park etti. Bayağı elit bir mekandı burası. Adam içeri girerken tüm çalışanlar selamda durdu resmen. O an anladım. Adam buranın sahibiydi. Aklımdaki tek soru işareti böyle bir lokanta sahibi neden sanayici lokantasına gelip yemek yerdi. Fazla kafa yormadım. Lokantanın önünde sanki birini bekliyormuşum gibi takıldım biraz. Adam masalardan birine oturdu. Sürekli saatine bakıyordu. Sanırım bir randevusu falan vardı. Tahmin ettiğim gibiydi. Fazla geçmeden genç bir hanım geldi masaya. Biraz konuştuktan sonra lokantanın üst katına çıktılar. Üst katı patronun alanı olduğu belliydi. Cebimde biraz para vardı ve sabah kahvaltısı yapmamıştım. Bu lokantaya girecek kadar elit giyindiğim söylenemezdi ama cesaretimi toplayıp girdim. Cesaret diyorum çünkü böyle elit bi lokantaya girmek cesaret ister bence.

Yarın Devam Edecektir...