Adamın oturduğu yeri kafama kazıdım. Hemen evin yolunu tuttum. Beni bu saatte evde görünce biraz şaşırdılar. Fakat pek önemsemeyip nedenini sormadılar. Önemsiz birisi olmanın avantajları böyleydi işte. Müstakil bir evdi. Küçük bir bahçesi vardı. Bahçede ağaçların gölgesi hakimdi. Ağacın gölgesine oturup düşünmeye başladım. ilk adım takip edip bilgi toplamaktı. Bu adamın gerçekten kötü biri olup olmadığını tespit edecektim. Bunun için bana bir araç lazımdı. Dedemin eski motoru buna çok uygundu. Bahçenin bir köşesinde çürümeye terk edilmiş bir motordu. Varlığından haberi bile yoktur belki. Bunun vergisini falan ödüyormuydu acaba. Dikkatim çok çabuk dağılıyordu. Tekrar işime odaklandım. Araç tamamdı. Çalışmasa bile sanayide hallederdim. Adamın çalıştığı yeri de öğrenmeliydim. Karısını, çocuklarını, iş arkadaşlarını... Kısacası hakkınadaki her şeyi bilmeliydim.