Üzeri giyinip lokantadan ayrıldım. Az ötede sigara yaktım. Sigara eşliğinde yapacaklarımı iyice kararlaştırmaya başladım. Çok acemice ve sabırsız davrandığımı fark ettim. izlediğim dizilerdeki suçlular bu nedenler yüzünden enseleniyorlardı. Tam sigaramı bitirdiğim de kurbanım da lokantadan çıktı. Henüz kurbanım olup olmadığından emin değildim aslında. Bundan emin olmak için peşindeydim zaten. Adam lokantadan çıkarken cebinden araba anahtarını çıkarıp düğmesine bastı. O an afalladım. Adamın arabasının olabileeğini düşünmemiştim. Adam lokantanın kapısından arabasının kapısına gelene kadar geçen o kısa sürede hızlıca düşündüm. Adam anahtarın düğmesine basınca arabanın dörtlüleri yanıp söndü. Şansıma arabanın çokta uzağında durmuyordum. Arabayla adamın arasında yaklaşık 20 metre vardı. Cebimde ki çakıyla arabanın tekerini patlatabilirdim. Fakat Adamın bu mesafeden beni fark etmesi yüksek olasılıktı. Ne yapmalıyım ? Ne yapmalıyım. Adam Henüz bir kaç adım atmıştı ki arkadan diğer çalışan elinde bir telefon ile gelip "Beyefendi bu telefonu sizin mi acaba?" dedi. Adam arkasını dönüp telefona baktı. işte aradığım şans buydu. Adamın dikkati dağılmıştı. Hayat bana yardımcı oluyordu. Nede olsa ona hizmet ediyordum. Arabaya zaten yakındım. Adamın arkası dönükken arka tekere çakıyı soktum ve hızlıca uzaklaştım. Ben bunu yaparken adam hala çalışana teşekkür edip bu telefonun onun için ne kadar önemli olduğundan bahsediyordu. Az öteye geçip olacakları bekledim. Keşke ön tekeri patlatsaydım. Adam tekerin patlak olduğunu bile fark etmedi. Herkes ilk defa bu işe kalkışırken bu kadar acemiyi acaba. Bugün çok gelişi güzel oldu. Bundan sonra her adımı planlayacaktım.