Sıkıcı okul saatlerinden sonra ev yolunu tepmeye başladım. Genelde tek dal sigaramı bu yola saklıyordum. Benim derdimi paylaşıyordu sigaram. Her ciğerime çektiğim nefeste ciğerimde biriken dertleri de alıp duman olup çıkıyordu bedenimden. Bir kısmını ciğerime yapıştırıyordu iyicene. Unutma bunları diyordu.

Eve varmıştım. Daha kapının önünde bizimkilerin kavgası rahatlıkla duyuluyordu. Onların kavga etmesi için herhangi bir nedene ihtiyaç yoktu. Her koşulda kavga edebilirlerdi. Odama girip kapımı kapattım. Eminim eve girdiğimden haberleri bile olmamıştır. Ailem arasında bile önemsiz biriydim.