Babamla annem bahcivanlik yaparlardı birlikte. Zar zor gecinirdik. Pek harçlık görmedim ben. Arkadaşlarım internet kafeye giderdi ben onları izlerdim anca.

Neyse onlardan görüp atari istemeye başladım. Çocuk aklı işte, var-yok bilmez. Oturduğumuz apartmanin arka tarafında büyük bir alan vardi. Bomboş. Rahmetli babam oraya karton topladı uzunca bir süre. Sonra hepsini bir 15 milyona satmıştı. 5 milyon da kendi koydu ve bana atari aldı. Koca yürekli adam.