Maddi durumu cok iyi olan bir ailede dogdum. 20 yasima kadar pek giblemiyorlardi beni. Birtek para veriyorlardi. Ne ben kucukken ne de buyudugumde sevgilerini tam gorememistim. Sarildigimizi bile hatirlamam. Zaten ikisi de calistigi icin dadilarla buyudum. Uzun sureli yolculuklarimda bile yolcu etmediler beni tek basima gittim geldim. Herneyse. 20 yasima geldigimde kanser e yakalandim. Iste o gun degere bindim amk. Sanki beni daha once normal bir evlat gibi sevemediklerine pisman olmuslardi. Onun ustune 4 yil sonra tekrar kanser e yakalandim. Tekrar atlattik ama suan onlar icin dunyadaki en degerli seyim. Hayat garip bea.