Babamla pazara gitmiştik o zamanlar en fazla 7 yaşındayım. Elini sıkı tutmusum hiç unutmam. Bayram arifesiydi herkes bayramlik alıyor. Babam bi ahpabiyla karşılaştı. Konuştular biraz konu öyle bir şeymişki babam adama \"yok o artık büyüdü anlıyor halimizden başka bayram alırız \"falan dedi.O an kendimi büyümüş gibi hissettim. Babama hiç neden banada bayramlık almıyoruz diye sormadım.Çünkü o halden anladigimi onun yarasına tuz olmadığımı söylemişti. Neyse eve geldik bende yinede bir burukluk var. çocuğum sonuçta. Babam tekrar çarşıya gitti geri geldiğinde elinde rengarenk desenleri olan bir kıyafet vardı. Bana dedi \"al bu senin bayramligin nasip oldu bak\" elime aldım bayramligimi ama sanki dünyayı vermişler bana.Öyle mutluyumki. Baş ucumda koymuştum onu gece yatmadan bile baka baka uyumustum. Sabah annem giydirdi beni. Bayram günude hava soğukta yerler çamur bende ablamlar in peşine takıldım seker toplamak icin. çamurlu yerler vardı onlar geçti tabi ben battım.Üstüm başım perişan beyaz çorabımin her yeri batmış.Eve geldim ağlayarak oturdum salonun ortasına annem bana kızacak, babamin hediyesini mahvettim doye. Annem sesimi duymuş içerde kedi var sanmış beni görünce şaşırdı neden agliyosun dedi \"Kıyafetimin haline bak heryerim battii\"dedim annem bana sarildi.\"Bugün bayram o kıyafeti sana aldık giymen için. Bişey olmaz. Ağlama hiç kızar miyiz biz sana \" dedi. Kıymet bilirdik. Kıymetli şeylerdi çunku bunlar.

Edit: 14 Mayıs 2017 saat 02:25

Uzun zaman önce bu entry girerken dünya üzerinde nefes alıp verdiğini bilmemin ne kadar pahabicilemez bir şey olduğunu yeni fark ediyorum. sana daha cok sarilmayislarimin pismanligini yasiyorum en derinimde. Anlayamamisim anne. Seni çok özledim

Edit: 22 Şubat 2020 saat 02:05

Aradan yıllar geçti. Ben büyüyorum sanırım. Sen göremiyorsun. Çok değiştim. Değiştikçe kirlendim. Sen yoksun diye mi ben kirlendim yoksa dünya sen olmayınca mi böyle kirletesi bı hal aldı beni ben bilmem... Ben 23 yaşına geldim. Hala annesi olan insanlara imreniyorum. Bazen kokunu çok özlüyorum... Ve üzgünüm ama kokunu her geçen gün unutuyorum. O hastahane odasında hemşirelerin olmadığı zaman dilimlerinde beni kollarına sarıp saçımı oksayislarini unutamıyorum. Seni çıldırtana kadar \"beni seviyor musun?\" diye sormak istiyorum yine. Ve her defasında \"bir şeyi on defa sorma offf feyzaaa\" demeni istiyorum. Yine seni yıkayıp saçlarını taramak istiyorum. Güzelsin demek istiyorum. Anne sen hala güzelsin. Hiç değişmedin.

Alındığım nokta seninle ilgili olan anılarıma bir gece gibi çöken o 30 kilo halinle kollarımın arasında oluşun. O teneșirde buz kütlesi tenini ılık suyla açmaya çalıșışım. Ve her ne zaman ki ayaklarını gidiklasam \"yapma\" diye gülerdin. Ama o gün ben defalarca dokundum ve oksadim. Sen bir kez olsun gülmedin.

Burası çok issiz artık. Yazdıklarımı kimse görmez sende dahil... Maziye gömülmüş basliklar bunlar benim anılarım gibi. Eski kaybolan anılarım gibi. Seninle olan hatıralarım gibi. Ben gelip yine yazıcam...