Eliyle göstererek. burada kim yatıyor biliyor musun dedi. kafamı sağa çevirdim ve baktım. mezar taşının üzerinde bir isim yoktu. çok eski bir mezar gibi duruyordu. bunlar benim ailemdi dedi. anlayamadım,nasıl olmuştu peki diye düşündüm. onları senin baban öldürdü, onları bir hiç uğruna öldürdü, onlar böyle bir şekilde ölmeyi asla haketmediler dedi. inanamadım,dizlerimin üzerine çöktüm. sana herşeyi açıklayacağım dedi. kızın üzerini dumanlar kapladı.ne olup bittiğini net göremiyordum. kız aniden yok oldu. dumanlar tekrar geldi. gök gürlüyor, şimşek çakıyordu. üzerimizi sis kaplamıştı. karşımda o,o iğrenç bir şeydi. simsiyahdı,kömürden bile daha siyahdı, kandan daha koyu kırmızı gözleri vardı, kocamandı gözleri, ağzı ve dişleri diken gibiydi, vücudunun heryerinde yaralar vardı,her delikten kurtlar çıkıyordu,o bir anda anlatılması en zor şeye dönüştü... kendimi toparmaya çalıştım. bunların gerçek olmadığını düşündüm.ama herşeyi hissediyordum. yaşadıklarımın hepsi gerçekti. koşmaya başladım. hızlıca orada kaçıyordum ki bir ağacın dalına takılıp yere düştüm. sersemlemiştim.kendime gelince kafamı kaldırdım. karşımda o dikiliyordu... (devam gelicek)