beyler bu da benim hayat hikayem

bu o yavşaktan ayrıldıktan sonra biraz daha sakinleştim. ona tripliydim ama öyle bi bağımlılıktı ki onunla takılmadan duramıyordum. sinemaya gidelim, yemeğe gidelim, çıkışta onu evine bırakayım yanımda dursun diye yapamıcağım hiçbişey yoktu. tam bi şizofrendim. ama onun yanımda olmadığı, bana sırt çevirdiği her saniye kalbim yok oluyordu.

öyle bi bağımlılıktı ki, resmen o olmadığı zaman hiçbir şey hissedemiyordum. kalp çalmak diye bişey varsa bu oydu. akrabalarım öldüğünde bile artık hiçbir şey hissedemiyordum, evimize haciz geldiğinde bile hiçbir şey hissedemiyordum, evden taşınmak zorunda oldugumuzda da, babam ameliyat olmak zorunda kaldığında da hiçbir şey hissedemiyordum. bağımlılık beni çürütüyordu, ben ona bağımlı oluyordum resmen.

hatta bu öyle bir bağımlılıktı ki: dahi gibi bir çocuk olmama rağmen onunla beraber sözel seçmeyi göze alıyordum. sözel seçmek demek okul değiştirmek demekti. herkes benden sayısal seçmemi beklerken ben sözel seçmiştim. ancak sonradan karar değiştirip eşit ağırlığa geçecektik. işte öyle bir manyaktım ki hayatımı bi huur yüzünden gibip atabilirdim. huur demiyim ama aşığım ona.