1998’de... Guam’a zütürülen peşmergeler, artık iyice pişmiş, olgunlaşmış, “Guamerge” olmuşlardı. Bazıları gene Türkiye üzerinden, bazıları Ürdün üzerinden, Kuzey Irak’a sokuldular. Küçük bi pürüz vardı... Kuzey Irak’taki otorite boşluğundan faydalanan PKK, Kandil dağına iyiden iyiye yerleşmişti. Guamergeler döndükten sonra, PKK’nın bölgeye geçişi hızlanmıştı. Peşmergeyle PKK’nın işbirliği ayyuka çıkmıştı. Yoksa... Guam’a zütürülenler arasında, PKK’lılar da mı vardı?

Türk istihbaratı, Barzani’ye haber saldı, PKK faaliyetleri hakkında konuşmak üzere, bölgedeki aşiret liderlerini toplantıya davet etti. Toplantı ayarlandı. Kuzey Irak’ta, bizim kontrolümüzdeki bir adreste buluşulacaktı. Buluşuldu. Önce sohbet faslı, bilahare mevzuya gelindi, Türk tarafı rahatsızlığını dile getirdi, aşiret liderleri sessizce dinledi. O sırada çay servisi yapılıyordu. Garsonlar, tabii ki aslında garson değildi. Çaylar içildi. Çay bardakları garsonlar(!) tarafından toplandı, mutfağa zütürüldü, o bardağı kim kullandıysa onun ismiyle etiketlendi, kolilendi, Ankara’ya getirildi. Üç sene evvel Guam’a zütürülenlerin parmak izleriyle eşleştirildi. Evet... PKK’ya açık destek veren 17 aşiret lideri, Guamerge’ydi!