kahvaltı yapıyordu odasına gırdıgımde, benı gorunce yuzu sınırlendı , sınırden cıldurcak gibiydi, öle de oldu. bana gitmemı soyledı bagırdı cagırdı ama ben gıtmedım. sakınlesmesını bekledım, hedıyemı ve cıcegı yatagına bıraktı ve hastanenın bahcesıne cıktık, gene bagırdı gıt dedi, istemıyorum ddi, o an kıyamadım ona kızamadım sen ıstemedın bıle dıyemedım, sakınlestırmeye calıstım ve sakınlesınce beraber odaya geçtik, birbirimize bakıyoduk, gülüyoduk bana bıseyler yedırıyodu, mutlu gıbıydık, beraber vakıt geçirdik ve öğle saati oldu serum vs takacakları gene , bi kaç gun daha hastanede kalması ıcın dua edıyodum, duam kabul olmadı kı serum bıttıkten sonra bize çıkabileceğimizi söyledıler. onunla hastanede daha cok vakıt geçirmek istiyodum. üstünü değişti cıktık hastaneden esyası var birsürü , ıkı kolundan da kan aldıkları ıcın hepsını ben tasıdım, babasını arıyıp ben cıktım eve geliyorum dedi ve yola koyulduk, otobuste en arkaya oturduk, gözlerımız de mutluluk vardı , kafasını omzuma koyup kendımı evli gibi hissediyorum dedi. oda olucak inşallah dedım, sokagın basına kadar bıraktım ve ondan sonrasını kendısı eve yuruyerek gıttı...