Koşarak sahaya doğru gittim. Peşimden Batuhan'da geliyordu. Sanırım önünden geçmiş olacağız ki bir ara baktığımda Yaren'de arkamızdaydı. O son köşeyi dönmek istemiyordum hiç. Kötü bir şeyler olacaktı hissediyordum resmen. Ama yine de dönmek zorundaydım yoksa olacakları hiçbir zaman öğrenemeyecektim. Köşeyi döndüm ikisi karşılıklı şekilde durmuş konuşuyorlardı. Sinem'in arkası bana dönüktü. Köşeden gizli gizli izliyordum ne olacaktı diye. Yaklaşık 2 dakikalık bir konuşmadan sonra dünyam başıma yıkıldı. Zütünü gibtiğimin Ozan'ı Sinem'e sarıldı. Öyle durdular. O an istemeden de olsa kendimi belli ettim. Gizli gizli izlemeyi bırakıp karşılarına dikildim. Onlara baktıkça göğsümde bir ağrı oluştu. Batuhan'da arkamdan bakıyordu sadece. O da şok olmuştu büyük ihtimalle. Beni gören Ozan bin bin suratıma bakıp güldü. Sonra 2 kelime etti ve Sinem arkasını döndü. Beni görünce karşısında birden bire yüz ifadesi değişti. Şöyle bir yüzüme baktı sadece matador diyebildi. O anın verdiği sinir ve nefretle üstlerine doğru yürüdüm. O siniri boşaltmam gerekiyordu yoksa çok daha kötü olacaktı. Gittim üstlerine doğru. Ozan'a yöneldim. Ellerimde toplanan sinir, Ozan'ın yüzünde yok oldu gitti.