beyler bu da benim hayat hikayem

o günden itibaren aşkın ne kadar gibko bir şey oldugunu anladım. beynimi kemiriyordu. hazırlık bitiyordu, kızla muhabbetimiz iyice ilerlemişti ve o huur cocugu yüzünden çıkma teklif edemiyordum çünkü ben sürekli bir sonraki adımda başıma neler gelceğini düşünen bi beyinsizdim.

bekledim, birkaç ay daha takıldık ve çıkma teklifi etmeyi hala bekledim o huur cocugu yüzünden. yaz aylarını da daha az buluşarak geçirdik, artık arada sırada başbaşa buluşuyorduk. sevgili hayatı yaşamaya başlamıştık ama sevgili değildik. bunun anlamı şuydu: dünyanın en huur cocugu sınırındasın, sevgili gibi takılıp sevgili değilsen kankalık sınırına doğru gidiyorsun demektir.

lise 1 başladığında artık o kadar sevgili gibiydik ki, birbirimizden ayrılmıyor. etrafımızdaki kız veya erkeklerle yakınlaşınca alelade kıskançlık krizine girip sınıfın ortasında birbirimize atarlanıyorduk. dıbına koyim, en enteresan günlerdi o günler.