1) Evlenliğin yalnız ve tek amacı karşıdaki kişi olmadan yaşanılmayacak olmasıdır. Bunun dışındaki tüm hesap kitaplar bir maneviyatı kirletmektir. Manevi şeylerde yapılan hesap kitaplar elbette cezasız kalmaz. Mutluluk gibi hesap kitaplar yapmayı bırakın, lütfen bir parça mutsuzluktan korkmayın. Ağlamaktan korkmayın.
2) Kimse kendisi gibi değildir demişsin evlenmeden. Çünkü dayanamıyorsunuz. Karşınızdakini o yapan şeye katlanamıyorsunuz. Onu olduğu gibi kabul etmeyeceğinizi bildikleri için öyleler, öylesiniz. Evlilik karşındakini o yapan şeye katlanmak değildir de nedir ki?
3) Gerçekten karşındaki kişiye kendi kişisel alanını yaşatıyor musun? Onu bazen kendisiyle yalnız bırakıp aklından çıkacak kadar kendi olmasına fırsat veriyor musun? Seni düşünmek istemediğini sadece bir kaç saat kendine ait şeyleri düşünmek istediğini söylese tepkin ne olurdu? Hiç tanımadığın bir insanla konuşması, sana içini açtığından daha fazlasını açmasına katlanır mıydın? Hayatında ki o kadının aklına o kadar girmeseydin o da eminim sana yaşam alanı bırakırdı.
4) Evlenmeden önce sözler vermişsinizdir eminim şöyle yaparız vs. Hiç sabah ondan önce uyanıp yüzünü yıkayıp sofraya en temiz kıyafetlerinle oturacağına dair söz verdin mi? Kendisini anlatan bir kitap yazmasını istedin mi? Onu ne kadar kıymetli gördün? Ne kadar tanımak istedin? Kendini anlatmasına ne kadar fırsat verdin? Anlamak için ne kadar cesaret ettin? Fikirleri ne olursa olsun ondan vazgeçmeyeceğini haykırdın mı ona? Seni seviyorum cümlesi bile kıymetsizdir bir kadın için senden vazgeçmemin yanında.
5) Lütfen bir günlük de olsun mutsızluktan korkmayın. Evliliklerinizi daha mutlu olmak daha düzenli olmak gibi hesapların üstüne yapmayın. Sadece ama karşınızdaki insansız olamayacağınız için yapın. Biraz mutsuzluğu göze alabildiğinizde evlenin. Bu arada Yuvadaki Şeytan adlı bir yazı var okumanı öneririm.